Het niets dat alles is (8): Het immense huis en het licht

Mijn vader en moeder zijn al een tijd geleden overleden. Bij beiden had ik een ervaring over de drempel van leven en dood.

Door: Eddy Karrenbelt

Mijn vader overleed op 69-jarige leeftijd. Hij was niet een makkelijke man en sommige ‘afdrukken’ van wat we samen hebben doorgemaakt draag ik nog steeds in mij mee.

Toen hij opgebaard was en ik van de kist naar mijn zus liep om haar te troosten, ontmoette ik hem in een flits binnenin mijn hart. Alles wat we hadden meegemaakt en alle sporen die dat had achtergelaten deden er niet echt meer toe, losten op in het hart. In ‘het niets dat alles is’.

Als afscheid schreef ik het volgende gedicht:

heel ver weg daar staat een huis
het is het huis van onze vader
wij zijn op weg daar naar toe
het is mijn vaders huis
mijn moeders huis
mijn huis … jullie huis
het is ons huis
de weg er naar toe is lang
met ups en downs
met vele mooie momenten
alleen en samen
tot ziens allemaal
tot ziens
tot ziens in ons huis

Het was bijzonder om onlangs het verhaal van Zhuang Zi te lezen, waarbij hij treurt over het overlijden van zijn vrouw. Hij realiseert zich dat luidruchtig bij haar te blijven huilen een gebrek aan voeling met het lot is. Immers, zij ligt reeds rustig in het Immense Huis.
Dat is ons huis.

Mijn moeder overleed op 77-jarige leeftijd. Haar wereld was in de loop der jaren alsmaar kleiner geworden. Zorgen overschaduwden haar leven.
Kort nadat ze was overleden, het was onverwacht, was ik bij haar. Ik ervoer haar als een jonge sprankelende vrouw, bevrijd van al haar zorgen, licht en blij.
Voor haar schreef ik bij haar afscheid het volgende gedicht:

weet dat je licht bent
stralend als de zon
dat je geluk bent
helemaal
één bent met de bron

dat je muziek bent, kleur …
één en al verwondering
dat je verbonden bent
met ieder één
in je hart
diep binnenin

dat je liefde bent en dankbaarheid
alles is als een geschenk

je herinnert je het vast wel weer
nu je zonder sluiers bent

Iedereen wens je toe om in zichzelf het immense huis te ontdekken, het licht.
Elke voorstelling vormt echter een sluier.

Ramana zegt: “Wees stil, laat je mond en ook je lichaam en geest zwijgen. Dan gaat het uit zichzelf stralende open. Dit is het uiteindelijke en altijd-aanwezige ervaren, de oneindige zee van gelukzaligheid.”

Eddy Karrenbelt heeft reeds geruime tijd een coach praktijk. Daarnaast schrijft hij liedjes en gedichten en treedt hiermee op. Hij heeft daarnaast ruime ervaring in leidinggeven. Dit vanuit een brede achtergrond: van binnenstedelijke projectontwikkeling en beheer openbare ruimte tot werk en inkomen en het brede sociale domein. Zijn inspiratie vindt hij in de mystiek. De tekst van het laatste gedicht staat in de bundel Dat wat is. Voor meer informatie: www.praktijkvoorbewustwording.com.