Wanneer ik dichter bij God kom, word ik plots tegengehouden. Ik krijg de vraag – het is meer een eis – om mijn woorden in te leveren. Ik schrik ervan op. Ik heb in mijn leven al zoveel tegen God gezegd en nu plots dit.
Door: Erik Galle | Foto: Erik Galle
‘Is dit nieuw’, vraag ik aarzelend? ‘Neen’, luidt het antwoord. Je bent nog nooit hier geweest, zo dicht bij God. Hier spelen woorden geen rol meer. Je bent in de luisterruimte terecht gekomen. Aan woorden doen we hier niet. Ik vraag nog of ik mijn woorden terugkrijg als ik terugkeer. Ik krijg een glimlach als antwoord.
Woordenloos blijven, het doet vreemd. Verdedigingsloos voel ik me. Stilte is een zee, ze omvat me helemaal. Gelieve te duiken, staat er. Ik doe het en het is of ik getrokken word naar een diepte die ik niet ken. Ik mis mijn adem niet, aankomen doe ik niet. Ik ontmoet en weet. Wat ik weet, het klopt, ik heb er geen woorden voor. Zo dicht bij God was ik nog nooit. Ik kan er niets over zeggen en tegelijk is erover zwijgen ook geen optie. Ik wil iedereen zeggen: leer duiken. Als ze me vragen waarom, dan blijf ik stom. Ik weet het, maar het is meer dan ik kan zeggen. Ik voel me vreemd en thuisgekomen tegelijk.
Erik Galle is priester, psychotherapeut en auteur. Voor meer informatie: www.erikgalle.be.
Een van de woorden, waarmee Rumi, Soefimysticus, verwees naar het goddelijke, is: de Onvergelijkbare. Er zijn geen woorden voor, hoe kan je ze dan verliezen?
Geachte mevrouw Colsoul, volgens mij stelt de heer Galle dat hij zijn woorden diende in te leveren alvorens hij de goddelijke stilteruimte mocht binnentreden. Toen hij God ontmoette, had hij zijn woorden dus reeds verloren. Dát was en is de crux van zijn korte betoog. De kern is niet, zoals u suggereert, dat de heer Galle zijn woorden niet kán verliezen na het hebben gezien van de (woordloos) Onvergelijkbare. Hij hád ze al verloren, begrijpt u? Ik interpreteer de korte tekst van Galle als een liefdevolle poging om zijn lezers er vriendelijk op te wijzen dat woordloosheid (en beeldloosheid) dé ontvankelijkheidsvoorwaarden zijn om Thuis te kunnen mogen komen. Graag wijs ik u op mijn uitgebreid beschreven beleving van mystieke verlichting. U kunt het in pakweg drie kwartier lezen op http://www.mystiekgeluk.nl. Geachte mevrouw Colsoul, ontvang mijn Goede groet! Gustaaf Rutgers
Goede heer Galle, ik weet alles, maar ik kan in essentie niets zeggen. Toch ervoer ik het als oprechte medemenselijkheid om gaandeweg mijn leven beelden en woorden te vinden De Duik te communiceren. Het goddelijke water publiceerde ik in Mystiek Geluk. Ik heb gesproken. Vanaf heden ben ik waarlijk vrij om beeldloos en woordloos spiritueel, psychologisch en sociaal definitief in gelukzalige inkeer Zijn te zijn. In een stilte die Stilte is. Goddelijk alledaags. Vrij! In woordloos continue communie met alles en iedereen. Al hebben velen dat niet door; zij zwemmen liever in schone taal. Droog. Ontvang mijn Goede groet! Gustaaf Rutgers