Geraakt worden voorbij de woorden is mij vaak overkomen. Als een herkennen, weerklinken binnenin het hart. Dat gebeurde ook met ‘Niets’.
Door: Eddy Karrenbelt | Foto: Pixabay
Zoals bij Johannes van het Kruis:
Het geestelijk leven is te vergelijken met het beklimmen van een berg, hier genoemd de Berg Karmel. Boven op de berg ‘woont alleen de glorie en eer van God’.
Om de top te bereiken moet men niet het pad naar de hemel volgen – dat niet; eer – dat niet; vreugde – dat niet; weten – dat niet; troost – dat niet; rust – dat niet.
Hoe meer ik dit wilde hebben, des te minder hield ik in de hand.
Ook het pad naar de aarde leidt niet daarheen – ook dat niet; bezitten – ook dat niet; vreugde – ook dat niet; weten – ook dat niet; troost – ook dat niet; rust – ook dat niet.
Hoe meer ik dit wilde zoeken, des te minder hield ik in de hand.
Alleen het steile, directe Pad voert naar omhoog: niets, niets, niets, niets, niets, niets, en boven op de berg niets.
Bij Eckhart:
God werkt in de ziele grond, waar nog nooit een beeld doordrong. Dat kan de ziel niet eerder geschieden dan dat zij verzinkt in het zuivere Niets. Niet eerder tot zij alles wat gestalte en vorm bezit, achter zich heeft gelaten.
Onttrek u aan al wat gij zelve zijt. Ga onder in de rust van Zijn wezenheid. Wat eerst apart was, Hij daar, hier Gij, voegt nu zich tezamen tot één enkel Wij. Waar Gij, nu Hij, Hem herkent. Een naamloos Niets, een ongeworden ‘Ben’.
Bij Heinrich Seuse in zijn Boekje van de Waarheid:
Wie in het eeuwige ‘niets’ opgenomen wordt, bezit hierin alles in alles en kent voor noch na. Ja, de mens die daar vandaag opgenomen zou worden, hij zou er niet korter geweest zijn, om naar de maat van de eeuwigheid te spreken, dan iemand die duizend jaar geleden werd opgenomen.
Lao Zi:
Alle dingen in de wereld komen van het ‘iets’. Het genoemde is de moeder van de tienduizend dingen. Het ‘iets’ is geboren uit het ‘niets’. Het naamloze is het begin van de tienduizend dingen.
Zhuang Zi:
Wanneer hij de zes snaren van het hart: gestalte, gratie, schoonheid, aanzien, hartstocht en verliefdheid, tot rust wil brengen, zal hij zich leeg moeten maken. Wanneer hij leeg is, kan ‘het niets van Tao’ in hem opbloeien.
Recent nog door Nisargadatta:
Er is vrede, diep, onmetelijk en onwrikbaar. Zoek het nooit op een bepaalde plaats, want niets kan het bevatten. Er is niets tot stand gekomen, het is altijd zo geweest. Wees rustig en helder en aan niets gehecht, dan komt de rest vanzelf. Alles gebeurt zoals het moet en toch gebeurt er niets. Ik doe wat nodig lijkt, maar tegelijkertijd weet ik dat er niets nodig is.
Aan Shankara wordt toegeschreven dat hij gezegd zou hebben, dat het besef kan worden verkregen door de woorden uit de oude geschriften, uit de mond van de leraar en door zelf logisch na te denken. Bovenal echter dankzij het zelf ervaren van binnenuit.
Door de jaren heen zijn het zowel de woorden van de vele wijzen die weerklinken binnenin het hart, als het zelf ervaren van binnenuit, die mij brengen bij het onbeschrijfelijke.
Het allesomvattende ‘Niets’
Waar geen sluiers zijn
Verleden noch toekomst
Vragen noch antwoorden
Binnen noch buiten
Waarin ik ben oplost
In ‘Ik Ben’
In een louter ervaren
Vrede en Liefde
Eddy Karrenbelt heeft reeds geruime tijd een coach praktijk. Daarnaast schrijft hij liedjes en gedichten en treedt hiermee op. Hij heeft daarnaast ruime ervaring in leidinggeven. Dit vanuit een brede achtergrond: van binnenstedelijke projectontwikkeling en beheer openbare ruimte tot werk en inkomen en het brede sociale domein. Zijn inspiratie vindt hij in de mystiek. De tekst van het gedichtje komt uit zijn bundel Dat wat is. Voor meer informatie: www.praktijkvoorbewustwording.com
