Written by 08:22 Verdieping • 3 Comments

Verrukkelijke eenzaamheid

En opnieuw gebeurde het. In Volzin verscheen een mooi artikel over geestelijk begeleider Ton Jorna: Een mens mag eenzaam zijn. Over eenzaamheid, die ‘niet bestreden maar betreden’ mag worden. Herkenning, want zelf geen mens van drukte of small talk op recepties. En graag in de stilte met God. En ik dacht aan mijn column Heilzame eenzaamheid op Nieuwwij.nl destijds. En het gedicht ‘Lof der eenzaamheid’, in mijn bundel Zingen aan de Styx.

Door: Wim Jansen | Foto: Wim Jansen

Lof der eenzaamheid

Ik ben geen mensenmens, God nee,
geef mij een leeg strand aan een onbevaren zee,
laat mij hooguit wat warmte vinden
in de bescheiden kring van enkele beminden.

Ik kan geen duizend stemmen aan,
geef mij het zwijgen van de maan,
laat mij de gast zijn op wie niemand wacht,
de zwerver in de stille straten van de nacht.

Laat mij alleen met God en met mijn pijn,
laat mij alleen in mijn verrukkelijke woestijn.

Over Wim Jansen
Wim Jansen (1950) is theoloog, schrijver en dichter, aan christendom en religie voorbij – en uitgekomen bij de mystiek van de Liefde. Hij is emeritus predikant van Vrijzinnig Delft en de Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg en was ook lange tijd werkzaam in het onderwijs, met name aan de Hogeschool Zeeland. In maart 2020 verscheen zijn boek O vader wij zijn samen geweest. Voor meer info: www.wimjansen.nu.

(Visited 490 times, 1 visits today)
Close