Het witte licht en de nar

De dood, ik heb me er altijd – een soort van – op verheugd.
Huh? Dat meen je niet.
Ja, werkelijk, al van jongs af aan.
Was je dan zo depressief?
In het geheel niet, ik ben wat je noemt een ware levensgenieter – misschien wel juist door dit wonderlijke doodsverlangen.
Levenslust en doodsverlangen gaan hand in hand.

Door: Wim Jansen | Foto boven: Pixabay, tekening onder: Hans Jansen

Mijn God, wat is dit mooi!
Ik zit voor mijn raam te schrijven en zie een ijle, melkwitte nevelbank over de Schelde.
De morgenzon schijnt er dwars doorheen. 
Dit witte licht – dat is waaraan ik denk bij de dood.
Ik heb me er altijd op verheugd om daarin op te mogen gaan.

En je geliefden dan?
Natuurlijk doet het pijn die achter te moeten laten.
Nog meer pijn doet het als ik denk aan hun verdriet.
Maar in één verzoenend ogenblik komen ook die afscheidswoorden van Jezus in me op aan de vooravond van zijn sterven:
Ik zal jullie niet als wezen achterlaten.

Nee, ik zal hen niet als wezen achterlaten.
Sterker nog, ik zal dichterbij zijn dan ooit eerder in mijn leven – want in hen.
Dichterbij dan ooit, zingt Blöf op het album dat verscheen na het verongelukken van hun drummer Chris Götte.
En op datzelfde album klinkt het:
Wat een mooie dag, wat een mooie dag…. voor de dood.

Ik heb de dood altijd als een moeder gezien in wie ik terugkeer.
Wat een mooie dag.
Ik zal bevrijd zijn uit deze gevangenschap in tijd en ruimte…
… die tegelijk een heerlijke gevangenschap was.
Want een gevangenschap waarin ik de liefde heb mogen leren.
Heb mogen leren in mijn dwaze narrenleven.

Ik heb mij altijd een nar gevoeld, spottend met reputaties. – maar het meest met mijzelf.
Zoals ook uitgedrukt in het gedicht op de omslag van mijn nieuwe boek Telkens een lichtkring dieper:

Ging ik een grens over?
Ben ik een lichtkring dieper?

Dichter bij jou,
mijn moeder Dood?

Jij bent mijn witte,
zachte zon.

Diep schijnt jouw licht
mijn leven in.

En zie, het was
voornamelijk

dwaas.

Over Wim Jansen
Wim Jansen (1950) is theoloog, schrijver en dichter, aan christendom en religie voorbij – en uitgekomen bij de mystiek van de Liefde. Hij is emeritus predikant van Vrijzinnig Delft en de Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg en was ook lange tijd werkzaam in het onderwijs, met name aan de Hogeschool Zeeland. Op zaterdag 30 maart wordt zijn nieuwe boek Telkens een lichtkring dieper gepresenteerd in Vlissingen. Zie voor achtergronden en eerdere publicaties zijn website www.wimjansen.nu.