Het niets dat alles is (9): De terugkeer naar ‘het kind op het strand’

Onze oudste kinderen Marcel en Ester zijn al geruime tijd volwassen. Toen ze klein waren heb ik voor beiden een gedichtje geschreven. Later schreef ik ook nog twee liedjes. Ik besefte destijds nog niet echt dat alles geborgen is in het Ene.

Door: Eddy Karrenbelt

De gedichtjes gaan als volgt:

Marcel

met je vijf jaren oud
Is het stoerheid
die jou leidt
‘k laat je erin
verdrinken
dan ben je die voor altijd kwijt

Ester

behoedzaam
kom je dichterbij
stapje voor stapje
wiebelende zij
en dan
met nog slechts drie stapjes te zetten
kan je plots jouw vrees verzetten
kom je met triomfantelijk gezicht
uitgestrekte armen
mijn hart verwarmen

Hun eigen reis was toen al begonnen. Ontdekkend wie ze wezenlijk zijn. Voor ons was het loslaten en er voor ze zijn als ze ons nodig hebben. Ik herinner me nog een zin van Kahlil Gibran, die mij destijds raakte: “Jullie kinderen zijn niet jullie kinderen. Zij zijn de zonen en dochters van ’s levens verlangen naar zichzelf.”

Het eerste liedje, dat ik schreef, ging over vrees: ‘Het is alsof je vleugels hebt’. Het andere over hoop: ‘Het kind op het strand’. Van beide is een eenvoudige opname te beluisteren is op YouTube.

Het is alsof je vleugels hebt                                    

als ik je zie
het is alsof je vleugels hebt
je bent zo jong
nu al wil je vrij zijn

als ik mijn ogen sluit
doe jij de deur dicht
ik laat je gaan
om je niet te verliezen

als je terugkomt
zal ik klaarstaan
je wonden zal ik strelen
als je weg wilt
zal ik je laten gaan

… …

als ik je hoor
het is alsof je weerbaar bent
je kwetsbaarheid
verberg je met venijn

als ik mijn ogen sluit
doe jij de deur dicht
ik laat je gaan
ik wil je niet kwijt

als je terugkomt
zal ik klaarstaan
je rimpels gladstrijken
als je weg wilt
zal ik je laten gaan

… …

als ik je weerzie
hoop ik dat je rijker bent
gelouterd
in wezen dichterbij

ben jij jezelf kwijt
dan kun je nergens heen
niemand kan jou troosten
je gaat je eigen weg
ontdekt jezelf
je Zelf

YouTube opname:

Nu besef ik dat je jezelf niet echt kwijt kunt raken. Wie je wezenlijk bent is er altijd. Het ligt op je te wachten totdat je ‘dat’ ontdekt.

Iedereen gaat zijn eigen weg. Voor mij is daarbij richtsnoer dat ‘alles er voor mij is’. Dat het gaat om te ontdekken wie ik wezenlijk ben en het ‘doen wat er te doen valt, door niet te doen’.

Het horen van het ruisen van de wind en de terugkeer naar ‘het kind op het strand’. Hier gaat het tweede liedje over:

Het kind op het strand                                

zee strand zand zon lucht en water
voor jou

zee strand zand zon lucht en water
voor jou

als de tijd komt dat je zoekt
als de tijd komt dat je doet
als de tijd komt .. je hoort
het ruizen in jouw oor

hoor jij naar de wind
reis mee met de wind
naar de zee en het kind
op het strand
het kind op het strand

zee strand zand zon lucht en water
voor jou

zee strand zand zon lucht en water
voor jou

als die tijd komt sta jij op
als die tijd komt jij ontpopt
als die tijd komt .. je houdt
van de warmte .. de kou

houd jij van de wind
reis mee met de wind
naar de zee en het kind
op het strand
het kind op het strand

zee strand zand zon lucht en water
voor jou

zee strand zand zon lucht en water
voor jou

zee strand zand zon lucht en water
voor jou

zee strand zand zon lucht en water
voor jou

Youtube opname:

Als wij op zoek gaan naar wie wij wezenlijk zijn, wees er zeker van dat wie wij wezenlijk zijn ons zoekt.

Over de auteur
Eddy Karrenbelt heeft reeds geruime tijd een coach praktijk. Daarnaast schrijft hij liedjes en gedichten en treedt hiermee op. Hij heeft daarnaast ruime ervaring in leidinggeven. Dit vanuit een brede achtergrond: van binnenstedelijke projectontwikkeling en beheer openbare ruimte tot werk en inkomen en het brede sociale domein. Zijn inspiratie vindt hij in de mystiek. De gedichtjes komen uit de bundel Dat wat is. Voor meer info: www.praktijkvoorbewustwording.com.