Het ‘niets dat alles is’, op zoek naar het kind.
Vorig jaar zijn we met het hele gezin op vakantie geweest naar Colombia, naar de stad Cali. Op bezoek bij de familie en vrienden van mijn Colombiaanse schoondochter, Angelica. Het was de eerste keer dat wij hen bezochten. We wilden al lang haar familie en vrienden, en de plek en het land waar ze is opgegroeid, zien. De ontmoeting bij het vliegveld was hartverwarmend en ontroerend.
Door: Eddy Karrenbelt
Mijn schoondochter, zoon en kleinzoon hadden de familie en vrienden al een paar jaar niet gezien. Voor ons was het heel fijn om de familie en vrienden van Angelica te ontmoeten en drie weken samen met hen door te brengen.
De stad Cali is een grote stad met ruim twee miljoen inwoners en is de op twee na grootste stad van het land, na de hoofdstad Bogota en de tweede stad Medellín. De stad ligt op zo’n 1000 meter hoogte en is omgeven door bergen. We hebben daar ook trips naar toe gemaakt. Het is een mooie natuur met dieren, zoals de leguaan, en fraaie vogels, zoals de kolibrie. De stad zelf wordt gedomineerd door auto’s en er is dan ook veel herrie en stank. Voor ons verloopt het verkeer erg chaotisch, maar dat is kenmerkend voor vele Latijns Amerikaanse steden. Het is niet zo geordend als in Nederland.
In Cali zaten we in een appartement op het complex waar ook de naaste familie van mijn schoondochter woonde. Elke dag brachten we met elkaar door en ondernamen we allerlei uitstapjes die ze hadden gepland. Ze hadden van alles gedaan om het ons naar de zin te maken. Het was warm, hartelijk en liefdevol.
We maakten ook kennis met hun vrienden en kwamen zo in contact met de Peruaanse schilder Ignacio Poblet. Ook dat contact was warm en hartelijk. We hebben elkaar meerdere keren ontmoet en gesproken over het leven in Colombia en Peru, het welvaartsverschil met Europa en de VS, zijn werk, mijn liedjes en gedichten en ‘het niets dat alles is’.
We waren erg onder de indruk van zijn schilderijen. Heel kleurrijk en met veel zeggingskracht, waarbij hij vaak de spanning in beeld brengt tussen natuur en stad (industrie), rijk en arm. Veel van de schilderijen raakten ons, omdat die spanning er ingrijpend in naar voren kwam.
Omdat wij in onze huiskamer nog een schilderij zochten voor boven de bank hebben we hem gevraagd dat voor ons te schilderen. Dat wilde hij graag doen.
Wel vroeg hij ons om een thema voor het schilderij te schetsen. Ik heb toen het liedje ‘op zoek naar het kind’ gespeeld, de tekst toegelicht en hem gevraagd dit als thema te gebruiken.
Het liedje gaat over de reis van de mens terug naar de zee, ‘het niets dat alles is’.
Van de berg loopt het pad van de mens naar beneden naar de stroom. De stroom die je uiteindelijk meevoert naar de zee. Het flonkerend spel van schaduw en licht kan verleiden tot een omweg, maar de schipper, die je ten diepste zelf bent, wacht op je en roept je toe. En het kind, waar mijn jongste zoon Jeroen voor staat, met de diepe ogen, het lichte haar, de rode konen, het kijken naar … neemt je mee naar de zee. De tekst staat onderaan deze column en via de link is er een eenvoudige opname van te bekijken en beluisteren.
Het schilderij, zie foto, is de vertaling van Ignacio Poblet van het liedje.
Het schilderij brengt ons vanaf de berg met de stroom mee naar het licht. Waar ik koos voor de zee, heeft hij gekozen voor het licht. De waterval ‘De bruid’ in het Amazone regenwoud baart de rivier die verandert in gitaarsnaren, de regenboog en het licht. De regenboog was een van de vele ‘tekenen’ bij het overlijden van Jeroen. Je ziet de bergen van Colombia en het grid van de stad Cali, een racefiets, omdat we ook racefietsten, en een gitaar. We hebben ook muziek gemaakt. ‘De racefietsers van overzee doorkruisen de overgang tussen google maps stad naar de natuur.’
De dualiteit, schaduw en licht, zit in de leguaan en de kolibries. ‘De kolibries vertegenwoordigen Hanan pacha, de boven wereld, in de Inca cultuur. Deze kleine genezende vogels staan bekend als boodschappers van de goden en zijn verbonden met de spirituele wereld’.
De trompet in de staart van de leguaan is een ode aan de ‘trompet’ van Cali, een symbool van de stad. De uitlaat in z’n staart laat de spanning zien tussen uitlaatgassen en de natuur. Verder is er al maar meer te ontdekken als je blijft kijken.
Het kind en de zee zijn in meerdere levensbeschouwingen metafoor voor, komen tot besef van ‘het niets dat alles is’.
Zo sprak Nisargadatta over het kind bewustzijn, waarbij je je nog niet hebt geïdentificeerd met ik ben dit of ik ben dat. Dit besef van Zijn, zonder meer, leidt als je er elke keer weer naar toe gaat, tot ‘het niets dat alles is’.
Het Evangelie van Mattheüs: “Voorwaar, ik zeg u: als gij niet opnieuw wordt als kleine kinderen, zult gij het Rijk der Hemelen zeker niet binnen gaan.”
Het Evangelie van Thomas: “Een man, oud van dagen, zal niet aarzelen om een klein kind van zeven dagen oud, te vragen naar de plaats van het leven, en hij zal leven.”
Ramana sprak over de oneindige zee van gelukzaligheid.
Zhuang Zi vertelt: “Nu je buiten je oevers bent getreden en je blik hebt gericht op de grote zee, weet je dat je schamel bent, en kan er met jou over het Grote Beginsel gepraat worden.”
En Eckhart: “Als je een druppel in de zee zou werpen, zou die druppel in zee veranderen en de zee niet in de druppel.”
Tekst van het lied:
Op zoek naar het kind
langs het smalle pad
door varens omzoomd
de rotsige grond
waarop jij loopt
……….
langzaam omlaag
op weg naar de stroom
de schipper bij de boot
hij wacht
de zon baant jouw weg
van schaduw en licht
een flonkerend spel
dat jou raakt
……….
langzaam omlaag
met zicht op de stroom
de schipper bij de boot
hij wacht
weet je al wat je zoekt
denk je dat je het vindt
heb je de moed
op zoek naar het kind
heb je al wat je moet
weet je wat je je bemint
kijk goed
op zoek naar het kind
met de diepe ogen
het lichte haar
de rode konen
het kijken naar…
bij de aanleg steiger
met biezen begroeid
de houten plankier
waarop jij staat
……….
een laatste stap
op weg naar de stroom
de schipper bij de boot
hij wacht
de boot neemt jou mee
naar je weet niet waarheen
het woelige water
dat jou draagt
………
langzaam omlaag
mee met de stroom
de schipper op de boot
hij lacht
weet je al wat je zoekt
denk je dat je het vindt
heb je de moed
op zoek naar het kind
heb je al wat je moet
weet wat je bemint
kijk goed
op zoek naar het kind
met de diepe ogen
het lichte haar
de rode konen
het kijken naar…
de lucht en de aarde
het vuur en de zee
de lucht en de aarde
het vuur en de zee
ga je mee… naar de zee
ga je mee… naar de zee
ga je mee… naar zee
ga je mee… naar zee
de zee… neemt je mee
de zee… neemt je mee
neemt je mee… de zee
neemt je mee… de zee
neemt je mee
____
Een eenvoudige opname van het liedje is te bekijken en te beluisteren op YouTube:
Eddy Karrenbelt heeft reeds geruime tijd een coach praktijk. Daarnaast schrijft hij liedjes en gedichten en treedt hiermee op. Hij heeft daarnaast ruime ervaring in leidinggeven. Dit vanuit een brede achtergrond: van binnenstedelijke projectontwikkeling en beheer openbare ruimte tot werk en inkomen en het brede sociale domein. Zijn inspiratie vindt hij in de mystiek. De gedichten staan in de bundel ‘Dat wat is’. Voor meer informatie: www.praktijkvoorbewustwording.com.
