Na het zien van de gruwelijke beelden uit Boetsja op het journaal was mijn eerste reactie: wat een moordbende, dat Russische leger. Het beeld van een Russische soldaat in een tank kwam bij me op. Hoe lang zit zo’n man nu al in een tank, samen met enkele andere mannen?
Door: Wim Davidse | Foto: Pixabay
Ik dacht vervolgens aan het gedicht van de onlangs overleden Vietnamese zenleraar Thich Nhat Hanh, dat ik lang geleden las. Het heet ‘Noem me bij mijn ware namen’. Het maakte toen veel indruk op me. Ik las het opnieuw.
Het gedicht begint met:
Zeg niet dat ik morgen ga
als zelfs vandaag nog komen moet.
Kijk naar me: elke seconde verschijn ik hier
om een knop aan een lentetak te zijn,
een vogel met nog tere vleugels
Er komen ook gruwelijke passages in voor:
Ik ben het kind in Oeganda, vel over been,
mijn benen als dunne bamboe.
En ik ben de wapenkoopman,
die dodelijk wapentuig aan Oeganda verkoopt.
Ik ben het meisje van twaalf,
een bootvluchteling die zich in zee stort
na te zijn verkracht door een piraat.
En ik ben de piraat,
met een hart dat niet zien kan
niet liefhebben kan.
Het gedicht drukt zo mooi uit dat God, het goddelijke, alomvattend is. ‘Niets dat niet goddelijk is’, dichtte de Zeeuwse dichter J.C. van Schagen. Maar dat is verborgen. Het gedicht eindigt dan ook met:
Noem me bij mijn ware namen, alsjeblieft,
zodat ik kan ontwaken
en de deur van mijn hart open kan staan,
de deur van mededogen.
Als ik gevolg geef aan de oproep ‘Noem me bij mijn ware namen’ kan ik schrijven over die beelden uit Boetsja:
Ik ben de Russische soldaat, dienstplichtig
die al vijf weken in een tank zit
we zouden mensen gaan bevrijden, we worden steeds beschoten
ik zag andere tanks in vlammen opgaan
er lopen mensen op straat, ik schiet ze dood.
Ik ben de oudere man uit Boetsja
het was zo vredig hier, jongelui stichtten een gezinnetje.
Nu liggen er overal lijken en is alles verwoest
de schoften, de honden.
Ik ben Wim Davidse
ik zit op mijn terras in het zonnetje,
kijk naar het geel van de forsythia
dat zo mooi afsteekt tegen de blauwe lucht.
ik hoop dat mensen hun ware naam ontdekken
zodat ze nooit meer oorlog voeren tegen zichzelf.
Over de auteur
Wim Davidse was werkzaam als projectleider/onderzoeker bij een economisch instituut en is auteur van het boek Er is meer in ons – leren van de mystici.
