De eerste keer dat ik bovenstaande foto gebruikte was bij een programmaatje over ‘de weg van de mens’, waarbij ik aan de hand van liedjes, gedichten en beelden iets vertelde over mijn eigen ontdekking. Toen ik, bij het zoeken naar beelden hiervoor, mijn eigen foto tegenkwam, was ik aan de ene kant geraakt door de blijheid, onschuld en nieuwsgierigheid van dat ‘kereltje’ van ongeveer één jaar oud. Aan de andere kant was ik geraakt door het besef dat ik daar gaandeweg veel van heb verloren.
Door: Eddy Karrenbelt
Over het gaandeweg oorspronkelijkheid en vrijheid kwijtraken schreef ik in 1990 het liedje ‘een kind van mij’. Een eenvoudige opname is te bekijken en te beluisteren op YouTube:
De tekst gaat als volgt:
Een kind van mij
toen jij nog blonde haren had
een onbeschreven lenteblad
was jij
toen jij niet wist wat schaamte was
niet te pas maar te onpas
was jij
een kind van mij
toen jij nog ranke vlechten droeg
in je onschuld alles vroeg
was jij
toen jij geen mooie woorden had
onverhuld naar voren trad
was jij
een kind van mij
refrein:
en nu …
ben je ouder en beleerd
doorgewinterd en verweerd
opgegroeid … bezeerd
toen jij nog van je angsten sprak
monsters hoorde op het dak
was jij
toen jij je eigen wereld schiep
niemand daarin binnen liet
was jij
een kind van mij
toen jij amper twee turven groot
mij dikwijs in je armen sloot
was jij
toen was jij vrij
Dat in mijn liedjes en gedichten, de zoektocht naar, het kind soms naar voren komt is daarom ook niet verwonderlijk. Het is uitdrukking van mijn herinneren, van mijn terugkeren.
Laozi: ‘terugkeren naar je bestemming is eeuwig zijn’.
Op de cover van de bundel De ontdekking van de liefde staat bij de foto van het ‘kereltje’ het volgende gedichtje:
Pasgeboren schoonheid
van naar binnen kijkend
fijngevoelig zijn
ga jij jouw weg
hals reikend
stappend in de tijd
ontluikend gaandeweg
in jou
de eeuwigheid
Voordat ik me realiseerde dat gaandeweg in mij de eeuwigheid ontluikt, is er het nodige water door de zee gegaan.
Uitspraken van wijze mensen hebben geholpen om tot inzicht te komen.
Zoals Laozi: ‘Als je eeuwige deugd je niet verlaat zul je terugkeren naar de toestand van een pasgeborene. De wijze voert allen terug tot, de staat van het pasgeboren kind-zijn.’
En uit ‘het evangelie van Tomas’: ‘Wanneer jullie je kleren afleggen zonder schaamte en ze op de grond leggen en met de voeten betreden zoals kleine kinderen, dan zullen jullie de zoon van de levende zien en niet bang zijn.’
‘Het niets dat alles is’ is altijd. Er is geen afstand te overbruggen.
Ramana: ‘Je bent nu al dat wat nooit veroorzaakt werd. Het tot wezenlijk besef komen van dit altijd al vrije is de zin van het bestaan’.
Eddy Karrenbelt heeft reeds geruime tijd een coach praktijk. Daarnaast schrijft hij liedjes en gedichten en treedt hiermee op. Hij heeft daarnaast ruime ervaring in leidinggeven. Dit vanuit een brede achtergrond: van binnenstedelijke projectontwikkeling en beheer openbare ruimte tot werk en inkomen en het brede sociale domein. Zijn inspiratie vindt hij in de mystiek. De tekst van het gedichtje komt uit zijn bundel Dat wat is. Voor meer informatie: www.praktijkvoorbewustwording.com
