Liefde als lava

Soms, als ik mediteer, voel ik mij plotseling in vuur en vlam gezet. Een gloed van binnenuit die mij doortrekt en doorzindert. Het wordt steeds sterker naarmate ik ouder word en fragieler. Het lijkt ook of het mij verteert. Dat klinkt dodelijk maar het is juist levenwekkend. Het doodt mijn oude angsten en twijfels aan mijzelf. Het doodt, ja, maar het doodt mijn ‘ik’. En die zit mij vaak in de weg. Ik word tot een nieuw bestaan getransformeerd. Een nieuwe laag wordt in mij aangelegd, boordevol energie. Een vruchtbare bodem waaruit een rijkdom aan liefde groeit.

Door: Wim Jansen | Foto: Pixabay

Ik heb er het gedicht Vulkaan over geschreven. De ‘jij’ is mijn geliefde maar iedereen kan er zijn eigen bron van liefde in lezen. Uiteindelijk is elke ‘jij’ een icoon op God, de Liefde zelf. Die ons als lava overstroomt.

Vulkaan

Liefde als lava
kolkt zij vanuit
jouw binnenste,

zo gloedvol en zo heilzaam
dodelijk
overvloeit zij

het grind en het gruis van
mijn duistere dalen
en maakt ze tot

vruchtbare aarde.

Over Wim Jansen
Wim Jansen (1950) is theoloog, schrijver en dichter, aan christendom en religie voorbij – en uitgekomen bij de mystiek van de Liefde. Hij is emeritus predikant van Vrijzinnig Delft en de Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg en was ook lange tijd werkzaam in het onderwijs, met name aan de Hogeschool Zeeland. Onlangs verscheen zijn boek Brandend verlangen. Voor meer info: www.wimjansen.nu.