Rafelranden

Veel verder kom ik niet meer in deze fase van mijn leven. Veel verder niet dan dit maar weer: de Liefde. Het alles absorberende eindpunt. Waarin alles thuiskomt. Alle genoten schoonheid en levensvreugde vinden daarin hun vervulling. Maar ook oude pijn misschien die zich soms nog aandient. Verzameld verdriet in de loop van je leven. Misverstanden waaraan je hebt geleden. Dingen waar je spijt van hebt. Wie kent ze niet? De rafelranden in z’n leven.

Als ik mediteer op de Liefde doen ze er niet meer toe. De liefde van mensen valt samen met de bron van liefde. De liefde van mijn geliefden ervaar ik als een soort vooruitgeschoven post van de overstijgende Liefde die je God kunt noemen.  

Door: Wim Jansen

Meditatie op Liefde

Ons hele leven,
alles
komt thuis in jou,

oneindige,
alles omarmende,
in jou.

Niets nog te vrezen,
niets meer te vechten,
niets te bewijzen.

Alles,
maar dan ook alles
is thuis in jou.

Over Wim Jansen
Wim Jansen (1950) is theoloog, schrijver en dichter, aan christendom en religie voorbij – en uitgekomen bij de mystiek van de Liefde. Hij is emeritus predikant van Vrijzinnig Delft en de Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg en was ook lange tijd werkzaam in het onderwijs, met name aan de Hogeschool Zeeland. Onlangs verscheen zijn boek Brandend verlangen. Voor meer info: www.wimjansen.nu.