Iedereen heeft behoefte aan een thuis. Een veilige, beschutte plaats in de hectiek van ons bestaan, waar er bij tijd en wijle rust en liefde is. De kersttijd is een tijd waarin die behoefte aan rust en liefde er in het bijzonder is.
Door: Eddy Karrenbelt | Foto: Pixabay
Met ons denken zijn we nooit thuis, maar altijd op reis.
Echt thuis zijn we pas, als de geest van denken, voelen en willen, het Hart niet versluiert.
Dan openbaart zich in het Hart wie we wezenlijk zijn. ‘De edele geboorte.’
Mijn geboortehuis, een roerig thuis, lag in het centrum van Leeuwarden.
Jaren geleden schreef ik een liedje over mijn thuis, waar ik 25 jaar heb gewoond, en over de verdere stappen die ik zette. Het liedje draagt de titel ‘Thuis’.
Thuis
ik kom uit het centrum
van een oude stad
uit een nauwe straat
in het kloppend hart
het huis waar ik woonde
had een steile trap
het was maar goed
dat er ook een leuning zat
in dat oude huis
dat zijn sporen droeg
daar was ‘s avonds laat
daar was ‘s morgens vroeg
refrein:
had ik geen plezier
nee, nee, nee, nee, dan had ik dat niet
ik weet nog goed
de slappe lach
en jij mijn tranen ziet
hé kom op … hé kom op
kom laten we gaan
we nemen niet de trap
nee nooit meer
maar de leuning voortaan
mijn lagere school
lag dicht in de buurt
aan een schoolplein
zorgvuldig ommuurd
de trap in het midden
splitste in twee
bij elke stap
nam ik twee tree
in die oude school mm mm
die zijn sporen droeg
daar was ’s avonds laat
daar was ’s morgens vroeg
refrein
ik leerde een vak
dat ging gestaag
stap voor stap
vraag na vraag
allerlei plekken
zag ik van binnen
’t was op een eerste tree
steeds … opnieuw beginnen
al die tijd mm mm
die zijn sporen droeg
daar was ‘s avonds laat
daar was ‘s morgens vroeg
refrein
en wat ik nu doe
is dat wat ik doe
ik denk niet vaak na
over wat of hoe
elke dag la la la la la la
laat ik mijn sporen
vaker vind ik terug
wat ik eens ben verloren
en nog altijd mm mm
‘k weet niet of je ’t vroeg
is mijn avond laat
en mijn morgen vroeg
refrein
Een eenvoudige opname is te vinden op YouTube:
Ons ware thuis is innerlijk.
Voor mij is dat de edele geboorte waarvan meester Eckhart spreekt:
‘Het is waar: wil je die edele geboorte vinden, dan moet je alles wat menigte is achter je laten en terugkeren naar de oorsprong en grond waaruit je gekomen bent.
De krachten van de ziel en al hun werk, dat alles is menigte; geheugen, verstand, wil, dat alles vermenigvuldigt jou en daarom moet je ze allemaal loslaten: bewustzijn en voorstellingsvermogen en alles waarin je jezelf vindt en beoogt. Pas daarna kun je die geboorte vinden en anders niet.’
‘De waarheid is innerlijk in de grond en niet buiten. De grond wordt enkel aangeraakt door dat naar binnen gericht zijn, en hoe leger je jezelf maakt, des te meer licht en waarheid en inzicht je vindt’.
Rond 1990 schreef ik een liedje over de weg naar binnen. Het draagt de titel: ‘Over de Bergen’. De tekst gaat als volgt:
Over de bergen
over de bergen
over de bergen
reisde ik naar jou
je wist dat ik kwam
je wist dat ik kwam
over de bergen
over de bergen
je wist ervan
de tocht was zwaarder dan ik dacht
de tocht was zwaarder dan ik dacht
de tocht was zwaarder dan ‘k weten kon
ik wist jij wacht
de dalen die ik kruiste
waren reuze diep
de dalen die ik kruiste
maakten wakker als ik sliep
over de bergen
over de bergen
reisde ik naar jou
je wist dat ik kwam
je wist dat ik kwam
over de bergen
over de bergen
je wist ervan
ik reisde niet alleen
reisde niet alleen
reisde veelal samen
met iedereen
de bergen die ik klom
waren hemelhoog
de bergen die ik klom
lieten meer zien dan het oog
toen vond ik jou
toen vond ik jou
ik vond jou heel dichtbij
ik vond jou in mij
ik vond jou in mij
Een eenvoudige opname is te vinden op YouTube:
Het leven is onze beste leermeester. Alle ervaringen, de bergen en de dalen, zijn er voor ons, om te ontsluieren wie we wezenlijk Zijn.
Ik sluit af met een gedicht van Kabir:
De vis in het water
Ik lach als ik hoor
dat de vis in het water
dorst heeft
Je wilt niet begrijpen
dat het meest levende van alles
in je woont.
Dus je rent je rot,
op zoek naar spiritualiteit.
Kabir zal je de waarheid zeggen:
Het maakt niet uit waar je naar toe gaat.
Ga naar Tibet, Konya, Poona.
Als je de plek niet vindt,
waar je ziel verborgen is,
zal de wereld nooit worden
tot jouw ware werkelijkheid.
We zijn altijd wie we wezenlijk Zijn, alleen realiseren wij ons dat niet. Als de kracht van onze geest – van denken, voelen en willen – vermindert en we meer en meer naar binnen keren, kan onze ware aard zich in het Hart openbaren en Zijn we Thuis.
Over de auteur
Eddy Karrenbelt heeft reeds geruime tijd een coach praktijk. Daarnaast schrijft hij liedjes en gedichten en treedt hiermee op. Hij heeft daarnaast ruime ervaring in leidinggeven. Dit vanuit een brede achtergrond: van binnenstedelijke projectontwikkeling en beheer openbare ruimte tot werk en inkomen en het brede sociale domein. Zijn inspiratie vindt hij in de mystiek. Voor meer informatie: www.praktijkvoorbewustwording.com.
