Mijn God, mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk

Was u ook zo verbijsterd vorige week tijdens de debatten in de Tweede Kamer? Ik had een dusdanige horkerigheid niet voor mogelijk gehouden. Het leek wel of iedereen er alleen maar op uit was om te scoren, scoren, scoren. Er is maar één woord voor het gedrag van onze volksvertegenwoordigers: Beschamend.

Door: Wim Jansen | Foto: Pixabay

Het was natuurlijk te verwachten dat het niet lang zou duren of de diplomatieke zoetgevooisdheid van Wilders zou verkeren in zijn gebruikelijke grofheid. En toch overtrof hij nog mijn stoutste verwachtingen en geloofde ik mijn oren niet toen hij onze, door hemzelf geregelde, zichtbaar beschaafde minister-president Dick Schoof onderuit schoffelde met de uitdrukking ‘slappe hap’. Tja, we konden er donder op zeggen dat de in de ijskast gedeponeerde onverteerbaarheden van zijn club gauw weer ontdooid zouden worden, maar zo snel…?
Hij toonde meteen weer zijn ware gezicht.      

En zijn uitverkoren minister Faber? Toonde die haar ware gezicht? Zij wenst zich niet meer te hoeven verantwoorden voor de uitdrukking ‘omvolking’ noch voor andere grofheden in haar taalgebruik in het – bepaald niet zo verre – verleden. Zij heeft nu geen eigen meningen meer, verklaarde zij. Ach ja, het kan verkeren. Maar deze dame op die cruciale post geen mening?? Ik moet het nog zien.
En weet u wat mij nog het meest verbijsterde? En tevens hevig verontrustte? Dat zij bij het uitspreken van de eed nota bene koos voor: Zo waarlijk helpe mij God almachtig. Godbetert! Is dit beroep op God haar ware gezicht?

Het was ook de moeite waard om het gezicht van Fleur Agema te aanschouwen toen zij betrapt bleek op de voorspelbare, onfrisse tweets – natuurlijk over het hoofddoekje – die zij onder werktijd had verzonden. Is dat haar arbeidsethos? Zij leek het stoïcijns te ondergaan, zonder een spier te vertrekken, maar wie goed keek zag het ongemak achter haar brillenglazen. En terecht. Kan daar niet eens iets aan worden gedaan? Aan die gewoonte van vooral populisten – Trump is er ook een meester in – om allerlei platte en vaak ook agressieve oneliners te tweeten? En zou dat op z’n minst in de politiek tot no go area kunnen worden verklaard?  
Trouwens, al die Kamerleden constant op hun mobieltjes in de weer… terwijl het op scholen in de klas verboden wordt – wat gaat daar voor geweldige voorbeeldwerking van uit?

We wisten allemaal wat voor vlees we in de kuip zouden krijgen met dit uit de grond gestampte zooitje ongeregeld, maar toen ik deze onwaardige vertoning zag, met al die verbeten gezichten, schoot dat treffende fragment van Etty Hillesum me te binnen:

‘Als ik denk aan die gezichten van het groen geüniformeerde, gewapende begeleidingspeloton, mijn God, die gezichten! Ik heb ze stuk voor stuk bekeken, verdekt opgesteld achter een venster, ik ben nog nooit van iets zo geschrokken als van deze gezichten. Ik ben in de knoei geraakt met het woord, dat het leidmotief van mijn leven is: En God schiep de mens naar zijn evenbeeld. Dat woord beleefde een moeilijke ochtend met mij’.

Zeker, dat woord beleefde ook een paar moeilijke dagen met mij. Is dit onze regering? Zijn dit onze volksvertegenwoordigers? Onfatsoen, agressie, goedkoop scoren en horkerigheid aan de macht. Is dit wat ons arme volk heeft gewild? Blijkbaar. Diep gezonken, arm volk. En zo associërend kwamen mijn gedachten als vanzelf uit bij die beroemde gebeurtenis – vandaag, 10 juli, mijn verjaardag – precies 440 jaar geleden. De moord op Willem van Oranje en de legendarische woorden die hij, stervende, schijnt te hebben uitgesproken. Legendarisch, want het zal wel niet echt zo gegaan zijn, maar het gaat om de strekking. Het is een bede die mij werkelijk inviel tijdens het aanschouwen van deze debatten op het hoogste niveau:
Mijn God, mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk. 

Over Wim Jansen
Wim Jansen (1950) is theoloog, schrijver en dichter, aan christendom en religie voorbij – en uitgekomen bij de mystiek van de Liefde. Hij is emeritus predikant van Vrijzinnig Delft en de Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg en was ook lange tijd werkzaam in het onderwijs, met name aan de Hogeschool Zeeland. Op zaterdag 30 maart werd zijn nieuwe boek Telkens een lichtkring dieper gepresenteerd in Vlissingen. Zie voor achtergronden en eerdere publicaties zijn website www.wimjansen.nu.