Reizen door God

Altijd weer doet een mens nieuwe ontdekkingen. Zo ben ik er tijdens onze vakantie achter gekomen dat leven reizen is. Ik ben me bewust geworden waarom ik toch altijd zo van het reizen zelf geniet. Niet het reizen om ergens te komen, evenmin om thuis te komen, maar het reizen om het reizen zelf. Reizen is thuis zijn.

Door: Wim Jansen | Foto: Jack van Goudswaard

Het leven een reis vol avonturen.
Kijk terug op je leven en zie het als een reis.
Veel mensen reizen om zo snel mogelijk ergens te komen – wat mis je dan veel.
Ik reis om het reizen zelf.
Niet om ergens te komen maar ook niet om thuis te komen.
Niet blind voortjakkeren door het wisselende landschap maar het zien!
Met volle teugen ervan genieten als de eerste heuvels zich aandienen, de andere sfeer opsnuiven in een Belgisch of Frans dorp.

Het is ook een grote troost, je leven te lezen als een reisavontuur.
Want tegenslag kan zomaar voorspoed worden, en pech geluk.
De dingen liggen niet langer muurvast.
Het leven gaat vloeien, wordt een spel van de elementen.
Een simpel vakantievoorbeeld:
Toen we in Frankrijk van een trip terugreden naar ons huisje was de autostrade plotseling afgesloten.
Zo kwamen we terecht op een Route Nationale, en wat bleek?  
De mooiste bergweg die we ooit hadden gereden: een cadeautje.
Pech werd een ongedacht geschenk, ongeluk kan zomaar verkeren in geluk.

Misschien gaat de reis nog wel door na je dood.
Toen oud-senator Witteveen zijn zoon met gezin verloor bij de MH17-ramp vond hij troost in de gedachte dat die nu verder reisden in de eeuwigheid, in een eindeloze reis van liefde.
Een reis door God.
Zoals God reist door ons.
De eeuwig verliefde zwerver die God is.
Een reis door de liefde, immers:
Liefde heeft eeuwigheid nodig om te kunnen gedijen – en uitdijen.

Hoe zou ik bij machte zijn het grote mysterie dat we God noemen binnen één leven te peilen?
Hoe zou ik bij machte zijn het ontzagwekkende universum van de liefde, die overvloedige genade, binnen één leven te doorgronden en zelf te worden?
Alleen al om mijn liefde te verklaren heb ik een eeuwigheid nodig.
Zoals in het gedichtje dat ik ooit schreef voor mijn geliefde:

Wil je weten
hoeveel ik van je hou?

Pak je koffer
want we gaan op reis.

Pak je koffer
want de reis

zal eeuwig duren.

Etty Hillesum heeft het begrepen:
lees je leven als een reisavontuur.
Zij laat zich niet vangen, niet in een geboorteplaats die haar claimt,
niet in een religie, niet in een heldenrol als wij die haar toedichten.
Zij leest haar leven als de eindeloze reis waar zij overal thuis is.
Een eindeloze reis die niet eindigt in Auschwitz, ook al lijkt het zo.   
Daarom kan zij zeggen:

Overal onder de hemel is men thuis.
Op iedere plek op aarde is men thuis, wanneer men alles in zich draagt.

Over Wim Jansen
Wim Jansen (1950) is theoloog, schrijver en dichter, aan christendom en religie voorbij – en uitgekomen bij de mystiek van de Liefde. Hij is emeritus predikant van Vrijzinnig Delft en de Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg en was ook lange tijd werkzaam in het onderwijs, met name aan de Hogeschool Zeeland. Op zaterdag 30 maart werd zijn nieuwe boek Telkens een lichtkring dieper gepresenteerd in Vlissingen. Zie voor achtergronden en eerdere publicaties zijn website www.wimjansen.nu.