Leef elke dag alsof het je eerste dag is

Wat is het geheim van een goed leven? Er zijn meerdere geheimen. Maar een ervan kwam ik onlangs op het spoor, tijdens het vieren van onze gouden bruiloft. Waarom was het inderdaad een gouden tijd? Omdat we leefden vanuit de verwondering. Omdat elke dag een eerste dag was.

Door: Wim Jansen

Dat er iets is – en niet niets
Een mooi credo van Youp van ’t Hek is ook: Leef elke dag alsof het je laatste is. Daar valt veel voor te zeggen. Maar misschien is het nog mooier om elke dag te ervaren als een eerste dag. Elke dag een nieuwe schepping. En dat is toch feitelijk ook het geval.

Het licht van elke dag is er nooit eerder zo geweest als het vanmorgen is.
De rivier die je ziet vanuit je raam is niet de rivier van gisteren – dat zei Heraclitus al: je kunt nooit twee keer in dezelfde rivier stappen, immers, panta rhei: alles stroomt.
Je kinderen zijn elke dag nieuw, aan voortdurende verandering onderhevig.
Ook je vrienden ontwikkelen zich tot altijd weer nieuwe mensen.
Het groen van de aarde verkleurt elke dag. 
De kleur van de zee wisselt per seconde.
En je geliefde wordt, als het goed is, elke dag meer en dieper je geliefde.
Alle energie transformeert voortdurend in iets nieuws.
We hoeven het ons alleen maar bewust te worden.
Elke morgen het licht zien als nieuwe schepping.
Elke morgen elkaar zien als een pas ontvangen geschenk.
Elke morgen de numineuze ervaring van het mysterium tremendum et fascinans.

Dat er iets is – en niet niets, zoals Leibniz in verbijstering constateerde.
Dat jij er bent.
Dat jij ademt en beweegt op een verre, groene planeet in een eindeloos uitdijend universum.
Dat je bloed stroomt en je hart klopt zonder dat jij daarin iets hebt in te brengen.
Dat je lichaam ‘het doet’.
Dat je eet, drinkt, plast en poept.
Dat je hoort, ziet, ruikt en proeft.
Dat je bemint met lichaam en ziel.
Dat je beschikt over het vermogen tot verrukking en extase.
Dat je schoonheid ervaart, ontroerd bent, en daar uiting aan kunt geven.
Dat je altijd weer nieuwe mensen ontmoet met nieuwe mogelijkheden.
Dat je iets als God kunt bedenken en beleven – en dat je dat voelt tintelen tot in je vingertoppen.
Dat je ogen het licht zien.

Elke dag een nieuwe schepping
Zoals de dichter J.C. Bloem zei:
Dat het een daaglijks wonder is te leven
en elk ontwaken een herrijzenis.  

En zoals het verteld wordt in Genesis 1.
Niet een historisch verslag van een gebeurtenis ooit lang geleden, nee, een lofzang op permanente schepping hier en nu.
Een gedicht over het wonder van het licht elke nieuwe dag – en daarom verdient het ook in de tegenwoordige tijd vertaald te worden:

Van meet af aan schept God de hemelen en de aarde.
De aarde is woest en leeg met duisternis op de oervloed en de adem van God beroert de wateren.
God roept: LICHT!
En er is licht – en zie: tof!

Elke dag is nieuwe schepping, vol verrukking en lofprijzing.
Juist nu ik leef op het scherpst van de snede word ik het mij meer bewust:
Denk niet over een laatste dag.
Maar leef elke dag alsof het je eerste dag is.
Voluit in de verbazing.
Dan blijft de liefde nieuw.

Zo ervoer ik het al toen ik decennia geleden dit gedichtje schreef naar aanleiding van onze toen nog slechts koperen bruiloft:

Huwelijk

Ik had het nooit gedacht:
dat je me nog ontroeren zou
midden in de drukke dagelijksheid.

Ik vreesde dat de tijd
en ook de maatschappij
ons wel verdorren zouden.

En toch, ’t is waar, ik heb je lief,
je zachte, donkere gestalte,
je ogen waaruit spreekt
dit groot verbazen:

jij en ik.

Over Wim Jansen
Wim Jansen (1950) is theoloog, schrijver en dichter, aan christendom en religie voorbij – en uitgekomen bij de mystiek van de Liefde. Hij is emeritus predikant van Vrijzinnig Delft en de Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg en was ook lange tijd werkzaam in het onderwijs, met name aan de Hogeschool Zeeland. Op zaterdag 30 maart werd zijn nieuwe boek Telkens een lichtkring dieper gepresenteerd in Vlissingen. Zie voor achtergronden en eerdere publicaties zijn website www.wimjansen.nu.