Excuse me for not dying

Leonard Cohen zei dat tijdens een van zijn laatste optredens in Londen. Hij was blijkbaar verbaasd dat hij maar bleef optreden, ook nog op hoge leeftijd: sorry dat ik maar niet doodga. Dat gevoel bekruipt mij soms ook als ik weer gewag heb gemaakt van mijn ziekte. Een ziekte die soms zo aanwezig is dat ik vrees binnenkort de pijp aan Maarten te zullen geven. Maar tot nu toe weigert Maarten de pijp en herrijs ik telkens uit de dood. De recente pijn blijkt bijwerking te zijn van een nieuwe, experimentele kuur, die mij hopelijk weer enige respijt biedt. 

Door: Wim Jansen | Foto: Pixabay

Rollercoaster
Het wordt lente! De bomen zijn nu alleen nog maar druipende skeletten. Maar onderhuids barst het van leven. Altijd weer dat mysterie van opstanding. Zo kun je het soms zelf ook voelen na een periode van dood.
Omdat ik mijn vorige artikel Ik verlang naar het licht schreef vanuit de toen gevoelde misère hebben velen gedacht dat het nu wel menens was. Ikzelf ook. Nu die pijn plotseling geweken is en ik me weer energiek voel als vanouds wil ik de lezer graag updaten over de verblijdende wending in het proces dat ik doormaak.
Mijn ziekte is al ruim vier jaar een ware rollercoaster, waarvoor ik – vreemd genoeg – altijd meen mij te moeten verontschuldigen: excuse me for not dying.    

Waarom val ik de lezer lastig met mijn persoonlijke schermutselingen? Niet omdat ik mijn verhaal zo belangrijk vind, maar vanwege de ongedachte schatten die ik put uit dit avontuur – want zo wil ik mijn ziekte zien.    
Altijd weer die verrassende kracht uit het niets. Het bepaalt mij erbij dat er zoiets bestaat als voorbestemming. In die zin dat we de dingen die ons overkomen niet voor niets meemaken. Ongekende krachten en liefde hebben zich aan mij voorgedaan ‘sinds ik het weet’. En ik voel het als mijn bestemming om die rijkdom te delen met anderen. Zodat ook zij misschien iets van troost en inspiratie vinden in mijn verhaal.

Ons leven is niet van ons
Ik ben niet de enige die goddelijke energie put uit ziekte en dood. Juist door mijn situatie heb ik (mail)contact met velen die mij benaderen om hun ervaringen met mij te delen. Hun ervaringen in dit domein, op de grens van leven en dood, waar niets vanzelfsprekend en alles onzeker is.
Prachtige, troostrijke verhalen krijg ik soms te lezen/horen. Zoals het volgende, dat een vrouw mij mailde, die plotseling haar man verloor op jonge leeftijd:

De eerste dagen en weken na het overlijden (van mijn man) was ik verbaasd over mezelf. Ik hoorde mijn omgeving zeggen dat ze mij zo flink vonden… maar het was niet iets van mezelf…, ik voelde mij gedragen.
Bijna drie maanden daarna kreeg mijn moeder de eerste hersenbloeding, acht dagen daarna kwam de tweede bloeding die ze niet overleefde. Het kon niet waar zijn, ik kon het niet geloven. Maar het was de werkelijkheid. Sommigen waren bezorgd om mij… Toch was dat niet nodig want ik werd boven alles uitgetild, was zelfs vrolijk. Ik begreep er zelf niets van dat ik me zo voelde.
Ons leven is niet van ons…

Ons leven is niet van ons… Nee, het behoort toe aan een stroom, een energie van pure liefde. Die je draagt, je boven jezelf uittilt. Juist wanneer alles je uit handen lijkt te vallen.
Zo ervaar ik zelf vaak een haast zinderende innerlijke warmte. Uit het niets. En ik weet dat die niet van mij zal wijken als de rollercoaster stuk slaat op het strand. En zijn einde vindt. Ik weet dat ik dan een zomerse zon zal ervaren in de winter van ziekte en dood.
Maar voorlopig, lieve lezer, hoop ik nog volop te genieten van de aardse lente en zomer.
Excuse me for not dying.

Zomerboom
We verlangen in deze tijd allemaal naar groene bomen in weelderige zomerdracht. In onderstaande lofzang op de Zomerboom heb ik uitdrukking gegeven aan het visioen dat mij nu weer voor ogen mag staan. Wie mijn schrijfsels kent weet dat ik in de ‘jij’ mijn geliefde aanspreek, maar altijd via haar God. En andersom.

Zomerboom

Een zomerboom is zacht en rond en vol
van leven als een vrouw.

Een zomerboom is nest en schuilplaats
en schaduw en een huis.

Een zomerboom is armen
die reiken naar de zon.

Een zomerboom is een gebed
en een omhelzing van het licht.

Een zomerboom
is God.

Een zomerboom ben jij
altijd voor mij geweest.

Over Wim Jansen
Wim Jansen (1950) is theoloog, schrijver en dichter, aan christendom en religie voorbij – en uitgekomen bij de mystiek van de Liefde. Hij is emeritus predikant van Vrijzinnig Delft en de Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg en was ook lange tijd werkzaam in het onderwijs, met name aan de Hogeschool Zeeland. Op zaterdag 30 maart wordt zijn nieuwe boek Telkens een lichtkring dieper gepresenteerd in Vlissingen. Zie voor achtergronden en eerdere publicaties zijn website www.wimjansen.nu.