Wat ik als uw afwezigheid ervaar, blijf ik verwarren met afstandelijkheid. U schotelt me steeds weer uw er niet zijn voor als bittere spijs. Ik gedraag me als een kind. Ik spuw U uit. Zoetheid wil ik en die onthoudt U mij. U wilt dat ik U leer proeven in uw er niet zijn. Deze smaak geeft zich niet zomaar prijs. Verscholen onder een laag van wat ik niet wil, in deze diepte, zit U als smaakmaker verborgen. Heimwee is uw naam.
Door: Erik Galle | Foto: Erik Galle
Ik blijf maar het gevoel hebben dat U verdwijnt achter wat ik de horizon noem. U lijkt helemaal opgeslorpt door de nacht. Maar U bent niet afwezig. U omhult mij helemaal met uw liefde, als met een immense mantel. Donkerte zie ik, maar het is geborgenheid. Tot stilstand gedwongen, kan ik geen meter verder. Tot wachter word ik herleid. Ik voel me als een tak, in de grond gestoken om wortel te schieten.
Als ik de grond voel met mijn handen ben ik helemaal verrast. U bent het zelf. Ik dacht dat U ver was, maar U blijkt de bodem te zijn waarop ik sta. Dit zien in duisternis, is zo anders. Tastbaarheid is tederheid te midden van donkerte. Mijn gehemelte brandt, U geeft zich prijs als sterke kruiden die ik niet ken. Ik drink uw Geest als water dat blust en me vervult. De dorst naar U is toegenomen. De dageraad die nu komt doet U verdwijnen. Ik blijf onthutst achter. Niet alleen.
Erik Galle is priester, psychotherapeut en auteur. Voor meer informatie: www.erikgalle.be.
